Bob Backlund

Bob Backlund, urodzony 14 sierpnia 1950 roku jest byłym profesjonalnym zapaśnikiem, oraz drugorzędnym politykiem.
Bob od dzieciństwa trenował zapasy, i na uniwersytecie North Dakota State University, w 1971 roku zdobył Division II NCAA Championship w kategorii wagowej do 190 funtów. Backlund dołączył do WWWF, i 20 lutego 1978 zdobył najważniejszy tytuł - World Championa, pokonując “Superstar” Billy Grahama na sławnej arenie New York City’s Madison Square Garden. Według Dave`a Meltzera, redaktora Wrestling Observer Newsletter, Bob został wybrany na mistrza przez Vincenta J. McMahona, który już wtedy szukał wrestlera przypominającego stylem i będącego młodsza wersją ówczesnej legendy - Jacka Brisco. Backlund dostał rekomendacje Eddie Grahama and Sama Muchnicka, co wystarczyło Vincentowi do podjęcia takiej, a nie innej decyzji. Przez następne 6 lat Bob był posiadaczem tytułu mistrza wagi ciężkiej jeszcze trzykrotnie. W tym czasie wielokrotnie stawał do obrony tytułu, pokonując największych heelow federacji takich jak Pat Patterson, Don Muraco czy Greg Valentine. 30 listopada 1979 roku na gali w Japonii w Tokushima, Bob stracił tytuł w walce z Antonio Inokim. Jednak tydzień później, 6 grudnia na gali w Tokyo Dome Backlund odzyskał tytuł, jednak ówczesny prezydent WWF - Hisashi Shinma wydał decyzje jakoby walka pozostała nierozstrzygnięta, gdyż w czasie jej trwania interweniował Tiger Jeet Singh. Pas został oddany Inokiemu, który go nie przyjął przez co tytuł mistrzowski został zawieszony. 12 grudnia 1979 roku na gali w Madison Square Garden, Bob Backlund pokonał Bobby Duncuma, i zdobył tytuł mistrza świata po raz drugi w karierze. Po kontrowersyjnej walce z Gregiem Valentine 19 października 1981 roku na gali w Madison Square Garden, tytuł ponownie został zawieszony. 23 listopada 1981 roku Bob pokonał Grega Valentine w rematchu i po raz trzeci zdobył pas. Pomimo tych zmian pasa (porażka z Inokim, pokonanie Dumcuma i Valentine), w oficjalnych statystykach WWE Bob w tym okresie posiadał tytuł tylko jeden raz. W związku z tym zgodnie z oficjalnymi danymi Bob był mistrzem nieprzerwanie od roku 1978 do roku 1983. 28 czerwca 1982 roku na gali w Madison Square Garden, odbyła się walka w stalowej klatce pomiędzy Bobem Backlundem, a Jimmym Snuka. Pojedynek ten do dnia dzisiejszego jest uznawany jako jedna z najlepszych walk w klatce w historii wrestlingu. Godne odnotowania są również pojedynku title v. title z AWA World Champion - Nickiem Bockwinkelem, oraz z mistrzami NWA World Champion - Harley Racem, oraz Riciem Flairem.
Bob Backlund stacił tytuł, gdy Vincent K. McMahon przejął federacje ojca, i postanowił dać tytuł bardziej charyzmatycznemu i znanemu Hulkowi Hoganowi. 26 października 1983 roku w wyniku “kontuzji” Boba Backlunda, Iron Sheik, z pomocą managera Arnolda Skaalanda pokonał przeciwnika i zdobył tytuł mistrza świata. Po porażne Vince McMahon poprosił Boba o zmiane charaktery na heelowego “punk rocka” wzorowanego na “Exotic” Adrianie Street`cie. Backlund nie zgodził się na to, i odszedł z WWF. Przez krótki okres Bob występował w federacji Pro Wrestling USA (które było połączoną galą AWA i NWA) i wyzwał do walki mistrza AWA - Ricka Martela. Kilkanaście tygodni później Bob zakończył karierę wrestlera. Przez krótki okres występował w federacji Universal Wrestling Federation Herba Abramsa, biorąc udział na gali PPV - Beach Brawl w czerwcu 1991 roku. Wtedy pokonał gwiazdę federacji - Ivana Koloffa.
Przez kilka miesięcy Bob był trenerem zapasów w Bacon Academy w Colchester, CT. Pod koniec 1992 roku Backlund powrócił do WWF, po prawie 10 letniej nieobecności w imperium McMahona. Bob szybko zdobył popularność wśród młodych fanów, stając się jedną z ważniejszych postaci w World Wrestling Federation.
Na gali Rogal Rumble w 1993 roku Bob utrzymał się na ringu 60 minut i 10 sekund, co do roku 2004 było rekordem (pobił go Chris Benoit). Backlund po raz pierwszy pojawił się na najważniejszej gali roku - WrestleManii. Nie był to jednak udany występ, gdyż po niecałych 4 minutach został pokonany przez Razor Ramona.
Latem 1994 roku Bob wziął udział w małych Feudzie pomiędzy “old generation vs. new generation”, gdzie stanął do walki z Bretem Hartem. Młoda gwiazda, jaką był Bret pokonała doświadczonego Backlunda.
Niedługo później, na gali Monday Night RAW, pojawił się Bob i nazwał się mistrzem świata, jako że Iron Sheik nie zdołał go spinnować podczas ich walki. Bob kontynuował występy w nowym gimmicku walcząc wyłącznie z młodymi gwiazdami WWF.
23 listopada 1994 roku na gali Survivor Series w San Antonio Bob po raz kolejny zdobył tytuł mistrza świata pokonując tym razem Breta Harta w walce “Sharpshooter vs. Chicken Wing” submission match. Bob wygrał z nieoczekiwaną pomocą matki Breta - Helen, która poddała syna. Bret nie poddawał się, pomimo że przez 7 minut miał założoną akcje Chicken Wing.
Bob nie nacieszył się długo tytułem mistrza świata, gdyż już 26 listopada na gali w Madison Square Garden, a więc w tej, w której osiągał swoje największe sukcesy w latach 70 i 80, stanął do walki z Dieselem (Kevinem Nashem). Diesel po rozpoczęciu walki wykonał swoją akcję kończącą (Powerbomb) i spokojnie wyliczył mistrza zdobywając tytuł. Cały pojedynek trwał tylko 8 sekund. Przez wiele następnych tygodni fani widząc Backlunda krzyczeli “Eight seconds! Eight seconds!”.
Po przegranej walce Bob pojawiał się i walczył w federacji sporadycznie i nigdy już nie osiągnął wysokiej pozycji Main Eventera. Ostatnia walka w WWF, w której Bob wziął udział odbyła się na gali WrestleMania XI, 2 kwietnia 1995 roku z Bretem Hartem w stypulacji “I Quit” Match. Bob przegrał tą walkę, jednak wiele osób do dzisiaj twierdzi ze nie powiedział on podczas walki “I Quit” przez co przegrać nie powinien. Jego krzyk do mikrofonu, sędzia specjalny, którym był “Rowdy” Roddy Piper uznał jako poddanie się.
Po Wrestlemanii rozpoczął się angle, w którym Bob miał startować do wyborów prezydenckich w USA. Fani jednak tego scenariusza nie przyjęli i po kilku tygodniach został on zdjęty z anteny.
W latach 1996 i 1997 Bob pojawiał się okazjonalnie jako manager, dołączył między innymi do Irona Sheika, który był managerem Sultana.
Bob powrócił na ring na początku roku 2000 na gali Rogal Rumble. Po tej gali na kilka miesięcy został managerem mistrza zarówno Europy jak i Interkontynentalnego - Kurta Angle. Angle wyrzucił Boba po tym, jak dowiedział się, że to on był odpowiedzialny na ustawienie go do walki Two Falls Match na gali Wrestlemania 2000 - przeciwko Chrisowi Benoit i Chrisowi Jericho, w której stawką były oba pasy mistrza.
Zainspirowany anglem z 1995 roku, w którym kandydował do foleta prezydenckiego USA, Bob wziął udział w wyborach w stanie Connecticut. Startował po stronie republikanów i został kongresmanem. Dzisiaj Bob Backlund zajmuje się pożyczkami pieniężnymi w Connecticut.

Tag Teamy

- (WWF): Pedro Morales

- (NWA): Steve Keirn

- (NWA): Jerry Brisco

- (WAR): Warlord, Scott Putski

- (MSG): Antonio Inoki

- (TNA): Jerry Lynn

Tytuly

WWF: World Heavyweight Champion, Heavyweight Champion [2], Tag Team Champion, WWF Manager

WWWF: Heavyweight Champion

NWA: Western States Heavyweight Title, Missouri Heavyweight Title, Florida Tag Team Title, Wildside Tag Team Title /Georgia Version/

WAR: 6-Man Tag Team Title

New Japan: First-ever MSG Tag League Winner

Turnieje

New Japan First-ever MSG Tag League Winner [1980]

Nagrody

Amature Wrestling - NCAA Division II Amateur Wrestling Champion (North Dakota State University) [1971]

PWI - Most Hated Wrestler of the Year [1994]

PWI - Inspirational Wrestler of the Year [2] 1977; 1981

PWI - Match of the Year [3] 1977 vs Billy Graham; 1978 vs Billy Graham; 1982 vs Jimmy Snuka

PWI - Wrestler of the Year [2] 1980; 1982

PWI - Rookie of the Year [1976]

Wrestling Observer - Match of the Year [1980] vs Ken Patera

Wrestling Observer - Hall of Fame [2004]

Wrestling Observer - Best Technical Wrestler [1980]

Wrestling Observer - Most Overrated Wrestler [1983]

RSPW - Best Heel [1994]

RSPW - Best Wrestling Gimmick [1994]