Kane

Glen Jacobs zdobył popularność jako Kane w WWF w 1997 r. Jego droga do kariery rozpoczęła się w Indy w 1993 r. Stamtąd powędrował do USWA, gdzie był znany jako Doomsday. Dzięki wspaniałej promocji wkrótce na jeden wieczór pojawił się w WWF jako Black Knight w drużynie Shawna Michaelsa na Survivor Series 93. Jak wspomniałem był to tylko jednorazowy występ, następnie Glen Jacobs przeniósł się do Smoky Mountain Wrestling, gdzie został nazwany Unabomb. W SMW razem z Alem Snowem zdobył tytuły Tag Teamów, pokonując 7 kwietnia 1995 r. Ricky'ego Mortona i Roberta Gibsona. Tytuły te stracili 6 lipca tego samego roku po porażce z Traceyem Smothersem i Tonym Anthonym. Jako tag team zaliczyli także konflikt z dość popularną w tamtych czasach drużyną Rock'N'Roll Express.
W WWF pojawił się ponownie w 1995 r. Jako Dr Isaac Yankem. Wówczas Jerry Lawler był w trakcie konfliktu z Bretem Hartem i jako pomocnika zatrudnił właśnie Yankema. Na Survivor Series 95 przegrał z Bretem Hartem przez dyskwalifikację. Dr Isaac Yankem radził sobie w federacji całkiem nieźle, wypracował sobie nawet pozycję mid-cardera, walczył głównie z takimi zapaśnikami jak Sparky Plugg, Savio Vega czy Henry Godwinn. W połowie 1996 r. WWF straciło Kevina Nasha (Diesel) i Scotta Halla (Razor Ramon), którzy przenieśli się do konkurencyjnego WCW. WWE potrzebowało jednak zapaśników ich pokroju i postanowili stworzyć nowego Razora Ramona, którym stał się Rick Bodger oraz nowego Diesela, do roli którego świetnie nadawał się własnie Glen Jacobs. Fani niestety nie wzięli tego posunięcia WWF na poważnie i Jacobs jako nowy Diesel tylko się skompromitował.
Jacobs jednak kontynuował występy jako nowy Diesel do początku 1997 r.. Był bardzo wysoko ceniony, jednak słaby wizerunek sprawiał, że nie miał szans na nic więcej. WWF pozwoliło Jacobsowi na krótko przenieść się do USWA. Tam przegrał jednak Loser Leaves Town ze swoim byłym partnerem, nowym Razorem Ramonem. Wkrótce powrócił do WWE, gdzie zaczęto tworzyć mu nowy wizerunek, który świat zobaczył 5 października. Właśnie tamtego wieczoru na In Your House #18 "Badd Blood" podczas pierwszego w historii Hell in a Cell pomiędzy Undertakerem i Shawnem Michaelsem pojawił się Kane. Wdarł się wówczas do potężnej klatki i zaatakował zaskoczonego Undertakera, powodując jego porażkę. Wg scenariusza Kane był młodszym bratem Undertakera. Historia głosiła, że Undertaker przez całe życie sądził, że Kane nie żyje, ponieważ spłonął w ogniu. Ten jednak ocalił życie i przybył się zemścić na bracie. Maska Kane'a miała zakrywać jego rzekomo spaloną twarz, która była zbyt szkaradna by publicznie ją pokazać. Managerem ogromnego zapaśnika był Paul Bearer, mistrz prowadzenia zapaśników stojących po ciemnej stronie.
Po tym imponującym debiucie Kane i Bearer wielokrotnie wyzywali Undertakera. Ten nie chciał jednak walczyć ze swoim młodszym bratem. Kane zadebiutował na ringu podczas Survivor Series 97, kiedy to pokonał Mankinda. Na Royal Rumble Undertaker miał zaplanowaną walkę z Shawnem Michaelsem o tytuł mistrza świata. Kane pojawił się w końcówce tej walki, brutalnie atakując Undertakera. Gdy Undertaker znalazł się w trumnie Kane bez skrupułów podpalił ją. Undertaker wrócił kilka tygodni później, wyzywając Kane'a na WrestleManii XIV. Zwycięzcą tego bratobójczego pojedynku po prawie siedemnastu minutach został Undertaker, który do zwycięstwa potrzebował aż trzech Tombstone'ów. Konflikt jednak trwał dalej. Niecały miesiąc później Kane i Undertaker spotkali się w pierwszym w historii Inferno Match. Zwycięzcą tego wspaniałego i jakże efektownego pojedynku został ponownie Undertaker. Kane następnie wdał się w konflikt z Vaderem. Oboje spotkali się na Over the Edge w Mask vs. Mask Match. Zwycięzcą tej walki został Kane. Następnie wyzwał ówczesnego mistrza, Steve'a Austina. Oboje spotkali się na King of the Ring w First Blood Match. W walkę ingerował Undertaker, który przypadkowo uderzył Austina krzesłem, co w rezultacie doprowadziło do zwycięstwa i ostatecznego zdobycia tytułu przez Kane'a. Niestety następnego wieczoru na RAW Stone Cold odzyskał tytuł. Wówczas Kane postanowił spróbować szczęścia w dywizji tag teamów. W tym celu połączył się z najbardziej zwariowanym człowiekiem i legendą hardcore'u, Mickiem Foleyem, znanym wówczas jako Mankind. 13 lipca 1998 r. pokonali New Age Outlaws (Billy Gunn i Jesse James) i zdobyli po raz pierwszy tytuły Tag Teamów. Niecałe dwa tygodnie później na Fully Loaded stracili je jednak na rzecz Steve'a Austina i Undertakera. 10 sierpnia Kane i Mankind pokonali Austina i Undertakera, New Age Outlaws oraz Rocky'ego Maivię i Owena Harta, zdobywając tytuły po raz drugi. Wkrótce Kane zawarł przymierze z Undertakerem, z czym nie mógł jednak pogodzić się Mankind, czym przypłacił na SummerSlam. Właśnie podczas tej gali Kane i Mankind mieli bronić tytułów w walce z New Age Outlaws. Kane pojawił się w połowie walki, atakując brutalnie swojego niedawnego partnera młotem, pozwalając Gunnowi i Jamesowi zgarnąć zwycięstwo i tytuły.
Wkrótce nikt już nie mógł zatrzymać Kane'a i Undertakera. Oboje przyjęli nazwę Brothers of Destruction. Na BreakDown "Stone Cold" był zmuszony bronić tytułu mistrzowskiego w walce handicapowej z Kanem i Undertakerem. Bracia jednocześnie odliczyli Austina i teoretycznie oboje stali się mistrzami świata. Następnego wieczoru Vince McMahon nakazał Kane'owi walczyć z Undertakerem na Judgement Day w walce, którą sędziować będzie Steve Austin. Sprawa dotyczyła oczywiście nie rozwiązanej sprawy tytułu mistrza świata. Austin znokautował obu zapaśników swoim Stone Cold Stunnerem i ogłosił zwycięzcą samego siebie. Doprowadziło to ostatecznie do organizacji turnieju, którego zwycięzca stałby się nowym mistrzem świata. Na Survivor Series Kane uległ w ćwierćfinale turnieju Undertakerowi i po raz kolejny stracił szansę na zdobycie tytułu mistrzowskiego.
Wkrótce Kane wstąpił do Corporation Vince'a McMahona i razem z Chyną rozpoczął konflikt z DeGeneration X. Szczególną antypatią darzyli X-Paca i Triple H'a. Na WrestleManii XV Kane zmierzył się z HHH. Podczas tej walki Chyna zwróciła się przeciwko Kane'owi, powodując jego zwycięstwo przez dyskwalifikację. Chyna ponownie połączyła się z Triple H i wstąpiła do DeGeneration X. Jednak jeszcze tego samego wieczoru Triple H i Chyna zaatakowali X-Paca, co oznaczało ich odejście z DeGeneration X. Wstąpili do Corporation, co doprowadziło ostatecznie do wyrzucenia z tej grupy Kane'a, który po raz pierwszy w swej karierze stał się babyfacem.
Kane wówczas połączył się z X-Pacem. Patronem nowego tag teamu stała się niejako Tori. Szybko stali się mistrzami tag teamów, pokonując Jeffa Jarretta i Owena Harta. Stracili je niecałe 2 miesiące później, po porażce z Acolytes. Kane miał konflikt z Big Showem, a X-Pac z Acolytes. Kane pokonał Big Showa na King of the Ring, przegrywając tego samego wieczoru z Billym Gunnem. Wkrótce Kane i X-Pac znów połączyli siły, co owocuje w zdobycie tytułów 9 sierpnia 1999 r. Stracili je jednak niedługo później, bo już 22 sierpnia na SummerSlam, przegrywając z Big Showem i Undertakerem. Kane wtedy ponownie zaczął samodzielne występy. Na Unforgiven przegrał Six Pack Challenge, którego stawką był tytuł mistrza świata. Na No Mercy Kane, X-Pac i członkowie Acolytes zmierzyli się w Four Way Dance Match. Zwycięzcą ku zaskoczeniu wszystkich został X-Pac. X-Pac nakazał wówczas Kane'owi aby ten nie mieszał się w jego walki. Kane tymczasem czuł się w obowiązku, by pomoc swojemu przyjacielowi, kiedy ten jest w potrzebie. X-Pac odwdzięczył się, zdradzając Kane'a tuż po No Mercy.
Doprowadziło to do konfliktu obu zapaśników. Po raz pierwszy spotkali się na Survivor Series, gdzie Kane pokonał X-Paca przez dyskwalifikację. Kolejne spotkanie miało miejsce na Armageddon, gdzie obaj spotkali się w Steel Cage. Zwycięzcą został oczywiście Kane. Wkrótce Torie zdradziła Kane'a, przechodząc na stronę X-Paca. Kolejna konfrontacja miała miejsce na No Way Out, gdzie X-Pac pokonał Kane'a No Holds Barred Match. Zakończenie tego konfliktu miało miejsce na WrestleManii XVI, gdzie Kane i Rikishi pokonali w walce tag teamów X-Paca i Road Dogga (Jesse James). Na King of the Ring Kane dołączył do Rocka i Undertakera w walce z Triple H'em, Vincem i Shanem McMahonem. Reguła była taka, że zapaśnik, który wykona pinfall stanie się dodatkowo nowym mistrzem świata. Chociaż Kane bardzo się starał nowym mistrzem świata został Rock.
Kane jako babyface niestety się przejadł i WWF ponownie postanowiła obrócić go w heela. Został na poczatek wplątany w kolejny konflikt z Undertakerem. Na SummerSlam obaj zmierzyli się w bezpośredniej walce, która jednak nie przyniosła rezultatu. Podczas tej walki Undertaker zdarł maskę swojemu przeciwnikowi, jednak twarz Kane'a nie została ujawniona. Na Unforgiven Kane wziął udział w Four Way Dance o tytuł mistrza świata wraz z Undertakerem, Chrisem Benoit i Rockiem. Zwycięzcą został Rock, Kane po raz kolejny pozostał z niczym, rozpoczął jednak konflikt z Chrisem Jericho. Na Survivor Series Kane pokonał Jericho, który zrewanżował się zwycięstwem na Armageddon w Last Man Standing Match.
Wkrótce Kane wziął udział w Battle Royal na Royal Rumble. Było to wspaniałe zjawisko, patrząc na Kane'a niszczącego każdego kto stanął na jego drodze. Na ringu przebywał niewiele ponad godzinę, co jest wynikiem niebanalnym. Niestety w ostatecznym rozrachunku został wyeliminowany przez Steve'a Austina, który został zwycięzcą. Wkrótce nastąpiła reaktywacja Brothers of Destruction. Niestety na kolejnym po Royal Rumble Pay Per Viev - No Way Out Kane'owi i Undertakerowi nie udało się zdobyć tytułów mistrzowskich, przegrywając Three Way Dance z Dudley Boyz oraz Edgem i Christianem. Pocieszeniem dla Kane'a może być tytuł mistrza hardcore, który Kane zdobył na WrestleManii XVII po pokonaniu Rhyno i Big Showa. Stracił go jednak wkrótce na rzecz Rhyno. Wkrótce po tym Brothers of Destruction pokonali Edge'a i Christiana i zdobyli upragnione tytuły Tag Teamów. Stracili je jednak kilkanaście dni później na Backlash, przegrywając ze Stevem Austinem i Triple H'em. Stawką tej walki były również tytuły mistrza świata i mistrza interkontynentalnego, niestety Brothers of Destruction przegrywając walkę zostali z niczym.
Kane zemścił się co prawda na Triple H'u, pokonując go w Chain Match na Judgement Day. Stawką tej walki był tytuł mistrza interkontynentalnego, który w związku ze zwycięstwem przypadł Kane'owi. Kilka tygodni później przegrał jednak z Albertem i stracił tytuł. Zwycięstwo Alberta było wielkim zaskoczeniem. Wkrótce Kane stał się częścią oddziałów WWF walczących z rebeliantami WCW i ECW. Na Invasion zespół WWF w składzie Kane, Steve Austin, Undertaker, Chris Jericho i Kurt Angle poniósł klęskę z oddziałami WCW / ECW, który reprezentowali Booker T, Dudley Boyz, Rhyno i Diamond Dallas Page. Niedługo później Brothers of Destruction pokonali Chucka Palumbo i Seana O'Haire, zdobywając tytuły Tag Teamów federacji WCW. Tego samego wieczoru tytuły Tag Teamów, tyle że WWE zdobyli DDP i Kanyon, pokonując Acolytes. Na SummerSlam Brothers of Destruction zmierzyli się z Pagem i Kanyonem w walce tag teamów w stalowej klatce, której stawką były tytuły obu federacji. Ostatecznie udało im się zwyciężyć, zdobyć i połączyć oba tytuły. Szybko jednak stracili tytuły WWE na rzecz Dudley Boyz. Na Unfogriven pokonali po bardzo ciężkiej walce Kronik i zachowali tytuły WCW. Niestety stracili je dwa dni później, ulegając Bookerowi T i Testowi. Na No Mercy Kane mógł chociaż połowicznie zemścić się za stratę tytułów, jednak tego nie zrobił, gdyż został pokonany przez Testa. Na Survivor Series wojna WWF z WCW / ECW zakończyła się. Wówczas Kane i inni przedstawiciele WWE - Rock, Undertaker, Big Show i Chris Jericho pokonali Steve'a Austina, Roba Van Dama, Bookera T, Kurta Angle i Shane'a McMahona, kończąc dosyć monotonny konflikt. Wtedy też Kane połączył siły z Big Showem. Na Armageddon polegli w walce o tytuły Tag Teamów z Dudley Boyz. Następnie Kane wziął udział w Royal Rumble, niestety na ringu przebywał tylko kilka minut, o wiele krócej niż przed rokiem. Wkrótce został wplątany w konflikt z Kurtem Angle, zakończony zwycięstwem byłego mistrza olimpijskiego na WrestleManii XVIII. Wkrótce wdał się w konflikt z nWo, w którym pomagali mu Rock i były lider wrogiej organizacji - Hulk Hogan. Kilka tygodni później nastąpił pamiętny podział WWF na dwie grupy - RAW i SmackDown!. Kane stał się wówczas jednym z najbardziej lubianych babyface'ów, walczących na ringach RAW. Kane zmierzył wkrótce ze swoim byłym przyjacielem oraz jednym z największych wrogów, X-Pacem w Falls Count Anywhere Match. Podczas tej walki Kane był atakowany przez pozostałych członków nWo, Kevina Nasha i Scotta Halla i ostatecznie poniósł klęskę. X-Pac po zwycięskiej walce ściągnął Kane'owi maskę. Ze względu na kontuzję mięśnia Kane musiał opuścić WWE (bo tak brzmi nowa nazwa federacji) na kilka miesięcy.
Początkowym planem było pozbawienie Kane'a maski, co nadałoby mu nowy charakter. WWE zrezygnowało jednak z tego pomysłu, gdyż słusznie uznano, że Kane bez maski straci na wartości. Powrócił 2 września, pokonując w walce handicapowej ówczesnych mistrzów tag teamów, Lance'a Storma i Christiana. Doprowadziło to do niewielkiego konfliktu Kane'a z UnAmericans. Ciekawie prezentowała się głównie odkrywającą dolną część twarzy nowa maska Kane'a. Ostatecznie 23 września Kane i jego nowy partner, Hurricane Helms pokonali Storma i Christiana i stali się nowymi mistrzami tag teamów. Była to dziwna para, jednak radziła sobie całkiem nieźle. W międzyczasie rozpoczął się również konflikt Kane'a z Chrisem Jericho. Punktem kulminacyjnym tego konfliktu był dzień 30 września, kiedy to Kane pokonał "Y2J'a" i zdobył po raz drugi w karierze tytuł mistrza interkontynentalnego. Wbrew pozorom nie był to jednak koniec. Jericho i jego nowy partner, Christian wciąż atakowali Kane'a i Hurricane'a. Tuż przed No Mercy Kane i Hurricane stracili tytuły po porażce z kanadyjską parą. Kane w międzyczasie rozpoczął konflikt z ówczesnym mistrzem świata Triple H'em, który został ogłoszony przeciwnikiem Kane'a na No Mercy. Stawką walki był tytuł mistrza świata HHH i tytuł mistrza interkontynentalnego Kane'a, zwycięzca miał połączyć oba tytuły w jeden. Ostatecznie zwycięzcą został Triple H, Kane po raz kolejny pozostał z niczym.
Kilka tygodni później Kane wziął udział w pierwszym w historii Elimination Chamber Match na Survivor Series. Udzial brali także Chris Jericho, Booker T, Shawn Michaesl, Rob Van Dam i posiadacz pasa, Triple H. Kane radził sobie całkiem nieźle, jednak zwycięstwo przypadło powracającemu dopiero na ring Shawnowi Michaelsowi. Kane zaprzyjaźnił się z niedocenianym w WWF Robem Van Damem, z którym postanowił założyć drużynę. W międzyczasie rozpoczął konflikt z Davem Batistą. Na Armageddon obaj zapaśnicy spotkali się w bezpośredniej walce, którą wygrał Batista. Później dochodziło jeszcze do wielu starć Kane'a z Batistą, które były głównie spowodowane konfliktem Kane'a i RVD z Evolution, którego Batista był członkiem. Kolejne bezpośrednie starcie miało mieć miejsce na Royal Rumble, jednak ostatecznie zrezygnowano z tego pomysłu. Kane jednak pojawił się na Royal Rumble jako uczestnik trzydziestoosobowego Battle Royal, które wygrał Brock Lesnar. Kane był jednym z ostatnich uczestników Battle Royal, jednak wyeliminował go w sprytny sposób powracający do WWE Undertaker. Wówczas Kane na dłużej postanowił połączyć się z RVD. Na No Way Out mieli szansę po raz pierwszy jako drużyna zdobyć tytuły Tag Teamów, jednak nie udało im się pokonać ówczesnych mistrzów Lance'a Storma i Williama Regala. Głównym powodem porażki była pomyłka Kane'a, który znokautował własnego partnera. Wbrew pozorom nie było to jednak pretekstem do rozpoczęcia konfliktu, a jeszcze bardziej umocniło przyjaźń Kane'a z Robem Van Damem. Kolejna szansa na zdobycie laurów była na WrestleManii XIX (a właściwie na Sunday Night Heat, gdzie odbywała się walka, wchodząca w skład karty WM XIX) , ale niestety tutaj także nie udało im się wygrać, przegrywając z zastępującym Williama Regala Seanem Morleyem i Lancem Stormem. Następnego wieczoru nastąpił przełom. Kane i Rob Van Dam pokonali Chiefa Morleya i Lance'a Storma i Dudley Boyz w Three Way Dance i po raz pierwszy jako drużyna zdobyli tytuły mistrzowskie. Przez następne tygodnie nowi mistrzowie dzielnie bronili tytułów, pokonując m. in. Dudley Boyz. Na Judgement Day Kane wziął udział w Battle Royal o tytuł mistrza interkontynentalnego, które ostatecznie wygrał Christian. Następnie rozpoczął się konflikt Kane'a i RVD z francuskim tag teamem, La Resistance. 2 czerwca 2003 r. Kane przegrał w kompromitujący sposób z Rene Dupree. Wówczas Co-General Manager of RAW, Steve Austin wyszedł na ring i próbował przypomnieć Kane'owi kim był kiedyś, niepowstrzymaną maszyną do zabijania. Austin kazał spojrzeć Kane'owi samemu na siebie i powiedzieć czy ten widok nie jest żałosny. "Stone Cold" kazał Kane'owi wykonać na nim Chokeslam. Ten jednak nie odważył się. Austin totalnie zbeształ i poniżył Kane'a, kończąc spotkanie firmowym Stunnerem. Wówczas wydawało się, że Kane znowu stanie się niszczycielem, niszczącym wszystkich, którzy staną na jego drodze. Nic bardziej mylnego... Mimo to na InsurreXtion Kane i Rob Van Dam obronili tytuły, pokonując La Reistance. Niestety na Bad Blood, pierwszym w historii PPV grupy RAW Kane i RVD stracili tytuły, przegrywając w niezbyt efektowny sposób z Rene Dupree i Sylvainem Grenierem. Zachowanie Kane'a zmuszało jednak do refleksji.
Następnego wieczoru Kane i RVD mieli szansę odzyskać tytuły. Kane podczas walki zaatakował swoich przeciwników krzesłem, co doprowadziło do dyskwalifikacji jego drużyny. Eric Bischoff i Steve Austin ustalili wówczas, że w następnym tygodniu Kane zmierzy się z Triple H'em w Mask vs. Title Match. Prawda była taka, że Kane w chwili obecnej nie zasługiwał na tytuł, a jego porażka była bardzo mała prawdopodobna, gdyż wiadomo jak wielką rolę w jego wizerunku tworzy maska. Były różne spekulacje na temat tej walki. Plotki głosiły, że za Kane'a będzie przebrany zwaśniony wówczas z HHH Kevin Nash. Wracajac do konfrontacji Triple H'a z Kanem. Zwycięzcą tego starcia został Triple H. Kane zgodnie z umową zdjął maskę, po czym zerwał swoje długie włosy, które okazały się być peruką i oczom wszystkich ukazał się pół łysy, umazany niby smołom, wściekły mężczyzna. Wszystko to miało symbolizować pamiętny pożar, łysina miała symbolizować spalone włosy, smoła natomiast poparzenia jakie odniósł wówczas Kane. Tego też dnia nastąpił prawdopodobnie rozpad tag teamu Kane'a z RVD.

Stajnie

The Corporation (WWF, 1998-1999): Shane McMahon, Pat Patterson, Gerald Brisco, The Big Boss Man, Chyna, Hunter Hearst Helmsley, Mankind, Sgt Slaughter, Shawn Michaels, Paul Wight, Ken Shamrock, Rocky Maivia, Test, Vince McMahon

The Unholy Alliance (WWF, 1998-2000): Linda Mcmahon, Mick Foley, The Rock, Steve Austin, The Undertaker.

Team WWF (WWF, 2001): The Undertaker, Kurt Angle, Chris Jericho, "Stone Cold" Steve Austin

The Dynamic Duo: Gino Hernandez, Al Snow

Cornette's Army (SMW): Jim Cornette, Al Snow, Buddy Landel

Camp Cornette (USWA, 199?): Jim Cornette, Al Snow, Bobby Eaton, Bruiser Bedlam, Tom Pritchard, Jimmy Del Ray, Stan Lane

Tag Teamy

Brothers of Destruction (WWE): Undertaker

Hurra-Kane (WWE): Hurricane

Dynamic Duo (SMW): Al Snow

Team Cena (WWE): Sabu, Bobby Lashley, Rob Van Dam, John Cena

- (WWE): Mankind

- (WWF): X-Pac

- (WWE): Big Show

- (WWF): "Razor Ramon"

- (WWE): Rob Van Dam

Tytuly

WWF/WWE: ECW Heavyweight Title, Heavyweight Champion, Intercontinental Champion [2], World Tag Team Champion [9], Hardcore Champion, Battle Royal Winner [2] 2004; 2005, "Triple Crown" Champion, 10-Team Battle Royal Winner [1998]

WCW: Tag Team Champion

USWA: Heavyweight Title

SMW: Tag Team Title

PCW: First-ever Heavyweight Title

Nagrody

Attitude Award - Najlepszy gimmick [2003]

Attitude Award - Feud of the year [2004] (z Mattem Hardy i Lita)

Attitude Award - Najgorszy feud roku [2004] (z Lita i Snitsky`m)

Attitude Award - Tag Team of the year (z Big Showem) [2005]

Attitude Award - Najbardziej niedoceniony wrestler [2006]

Attitude Award - Najbardziej niedoceniony wrestler [2007]

Attitude Award - Najbardziej niedoceniony wrestler [2008]

PWI - Tag Team of the Year [1999] with X-Pac

Dołączył: 21 Lip 2009 Posty: 16 Przeczytał: 0 tematów

kean to ciota