Kevin Nash

Kevin Scott Nash (ur.9 lipca 1959) – amerykański wrestler. Występował pod pseudonimem Diesel w WWF oraz pod swoim imieniem i nazwiskiem WCW i TNA.Obecnie występuje w Tna Wrestling.
Urodzony w 1959r. w Detroit, Michigan, mierzący 216 cm i ważący 150 kg Nash przed rozpoczęciem kariery profesjonalnego wrestlera grał w koszykówkę na Uniwersytecie Stanu Tennessee (Tennessee State University). I należy tu dodać, że grał bardzo dobrze, miał zresztą ku temu idealne warunki. Z nieoficjalnych źródeł wiadomo, że w swej konferencji pod względem zdobytych punktów Nash zajmował 2 miejsce za...słynnym Magiciem Johnsonem. Nash nie rozwinął jednak w pełni swojego talentu, grał jeszcze kilka lat w koszykówkę, ale nie na najwyższym poziomie. Swoje zrobiła tu pewnie kontuzja kolana, której Big Kev nabawił się jeszcze w collegu. W końcu jednak rozpoczął zawodową karierę wrestlera w 1990 roku. Przyjął on pseudonim "Oz", jego pierwszym menadżerem był Kevin Sullivan, a pierwszym partnerem w Tag Teamach Al Greene – możemy go jeszcze dziś oglądać od czasu do czasu, nie prezentuje jednak zbyt wysokiej klasy. Sam "Oz" nigdy nie był specjalnie mocną siłą w WCW, także po zmianie wizerunku i pseudonimu na Vinnie Vegas. Był po prostu solidnym średniej klasy zapaśnikiem, któremu jednak bardzo daleko było do statusu gwiazdy.
Widząc swą pozycję postanowił zmienić otoczenie i wiosną 1993 roku przeniósł się do WWF, na początku jako bodyguard idola publiczności Shawna Michaelsa vel. Heartbreak Kid. Przyjął pseudonim Diesel i niejako z marszu pomógł Michaelsowi w odzyskaniu tytułu mistrza Interkontynentalnego (odpowiednik US Championship w WCW) z rąk Marty Jannety'ego. Przegrał w swoim pojedynku o tytuł mistrza tag teamów razem z HBK na Survivor Series 1993, lecz wkrótce zaczął notować wiele zwycięstw nad nieco słabszymi rywalami, jak np. 1,2,3 Kid (X-Pac/Sean Waltman). Jednak swój prawdziwy potencjał pokazał na Royal Rumble w 1994 w pojedynku dwóch 8-osobowych teamów (Bad Guys i Shawn's Team), kiedy sam dzięki swemu Jack Knife Powerbomb pokonał siedmiu rywali jednego po drugim. Następnym etapem jego kariery było zdobycie tytułu Intercontinental Champion po zwycięstwie nad Razor Ramonem (znany dziś jako Scott Hall) 13 kwietnia 1994 roku. Doszło też wtedy do spięcia na linii Michaels - Diesel, kiedy to HBK przez przypadek kopnął Kevina w twarz mierząc w Ramona, który w ostatniej chwili zrobił unik. Mimo tego Diesel wciąż dążył do podstawowego celu, jakim było dla niego zdobycie tytułu WWF World Heavyweight Champion. Był tego bardzo bliski w pojedynku "tytuł kontra tytuł" (walczył mistrz świata z IC Champion) 29 czerwca 1994 roku, podczas King of the Ring, gdy walczył z Bretem Hartem, jednak interwencja Jima Niedharta sprawiła, że Nash przegrał ten pojedynek. Tymczasem Diesel i Michaels pokonali wzajemną niechęć i 28 sierpnia 1994 r. pokonali w meczu o pasy Tag Teamów Headshrinkers. Noc później, na SummerSlam, interwencja Shawna kosztowała Diesela utratę tytułu mistrza Interkontynentalnego na rzecz Razor Ramona. Ramon znów wykonał unik na cios HBK i Superkick ponownie wylądował na głowie Diesela. W końcu obydwaj panowie postanowili się rozdzielić i oddać tytuł mistrzów Tag Teamu podczas Survivor Series 1994. Trzy dni później w nowojorskiej Madison Square Garden Diesel potrzebował tylko 8 sekund na pokonanie nowego Mistrza Świata WWF Boba Backlanda i przechwycenie pasa. Od tego momentu rozpoczął się okres długiej obrony tytułu przez Diesela i pokonywania kolejnych rywali. Jedyne problemy sprawił mu tylko Bret Hart, z którym "Big Daddy Cool" (ksywa Nasha z czasów WWF) zremisował na Royal Rumble 1995. Tymczasem podczas tej samej imprezy jego były kumpel Shawn Michaels wygrał na Royal Rumble i uzyskał prawo walki o tytuł z Dieselem na Wrestlemanii XI. Nieco później HBK przedstawił swego nowego ochroniarza – został nim dość znany z wcześniejszych występów w WCW Sid Vicious. Diesel pokonał Michaelsa po bardzo emocjonującym meczu na Wrestlemanii zachowując w ten sposób swój tytuł. Następnej nocy na RAW Vicious zaatakował HBK, a Diesel przybył mu na ratunek. Udało mu się przetrzymać PowerBomb Viciousa i pokonał go na In Your House 14 maja 1995 roku, ale Power Bomb miała swoje efekty: Diesel musiał poddać się operacji po odnowionej kontuzji kolana i nowej łokcia. Mimo iż wciąż był na rehabilitacji i odpoczywał przyjął wyzwanie Viciousa i pokonał go w "Meczu Drwali" na In Your House 23 czerwca 1995. Następnie wziął rewanż na nękającym go ostatnio Ricku Mable'u przez dwukrotny Jack Knife Power Bomb. Następnie Big Daddy Cool i Shawn zdobyli ponownie tytuł Tag Team Champions w meczu przeciwko Yokozunie i Davey Boy Smithowi (zastępował Owena Harta) na In Your House 24 września, ale prezydent WWF Gorilla Monsoon pozbawił ich tytułu. W tym samym roku został sklasyfikowany na 1. miejscu w klasyfikacji najlepszych wrestlerów wszystkich lig (5-6 rok później). Jednak każda nawet bardzo dobra seria ma kiedyś swój kres – Diesel stracił swój tytuł WWF Champion na Survivor Series w 1995r. po porażce z Bretem Hartem. 18 lutego 1996 roku Big Sexy oficjalnie zapowiedział rozstanie z WWF, 6 czerwca podpisał nowy, trzyletni kontrakt z WCW. Jednak przed tym zakończył swe interesy w WWF poprzez zerwanie swej współpracy z HBK przez zaatakowanie go krzesłem podczas ich dwójkowego meczu. Ostatnie 2 pojedynki Diesela w WWF zakończyły się porażkami – najpierw przegrał z Undertakerem na Wrestlemanii XII w meczu o tytuł WWF Championship, a następnie z Michaelsem podczas meczu "No halls barred" 28 kwietnia 1996 roku.
Swoje pierwsze wystąpienie w nowej lidze zanotował Nash 16 czerwca 1997 pomagając swemu koledze Scottowi Hallowi w ataku na wiceprezydenta WCW Erica Bischoffa. Niejako w ten sposób narodziła się słynna ekipa Tag Teamowa Outsiders. Nash był drugim członkiem mistycznej trójki, która miała wystąpić podczas Bash at the Beach'96, w meczu trzech osobowych teamów przeciwko Lexowi Lugerowi, Stingowi i Macho Manowi. Trzeci partner Outsiders nie był znany do samego końca, okazał się nim sam Hulk Hogan, dzięki któremu na starcie drużyna ta zwyciężyła trójkę Teamu WCW. W ten sposób narodził się New World Order, który rozpoczął od razu brutalną wojnę z całą WCW. Wkrótce potem Hall i Nash zaatakowali w ciągu jednej nocy kijami baseballowymi Arna Andersona, Marcusa "Buffa" Bagwella, Scotty Riggsa i Reya Mysterio, pakując ich wszystkich do szpitala. Następnie Nash i Hall pomogli Hoganowi w pokonaniu Gianta Paul Wight'a w meczu o tytuł mistrza WCW 10 sierpnia 1997. 20 sierpnia Outsiders zaatakowali Lexa w czasie jego meczu, co kosztowało go utratę tytułu TV Champion na rzecz Stevena Regala. Podobnie "źli chłopcy" pomogli Syxxowi w ataku na Diamond Dallas Page'a co kosztowało go utratę tytułu US Heawyweight Champion. W międzyczasie pokonali Harlem Heat o tytuł Tag Team Champions, ale wkrótce polegli w pojedynku z braćmi Steinerami na Souled Out'97, ale Eric Bischoff, szef WCW i notabene członek nWo uznał to zwycięstwo za nieważne. W roku 1997 właściwie nie działo się w karierze Big Sexy nic ciekawego, może poza zdarzeniem z obrony tytułu przeciw Giantowi i Lugerowi. Nash uległ tu poważnej kontuzji, która wykluczyła go z uprawiania wrestlingu na 3 miesiące. Powrócił 24 stycznia na słynny "Battle of the Giants" z Giantem, który wygrał. Pokonał go po wylaniu mu na twarz gorącej kawy. Giant następnie poczuł efekty Jack Knife PowerBomb Nasha poprzez ciężką kontuzję kręgosłupa. Wkrótce przewodniczący Komisji Egzekwującej WCW J.J. Dillon oficjalnie zakazał używania PowerBomb, ani żadnej wariacji tego manewru pod groźbą kary 50,000$ dolarów za każde wykonanie, jednak zakaz został zlekceważony przez Big Sexy. Następnie Hall i Nash odzyskali swe tytuły od braci Steinerów w szokującym meczu, przypominającym miejscami głupie sceny z 4 stycznia'99. Scott Steiner, młodszy brat Ricka odwrócił się przeciw niemu dając Outsiders łatwe zwycięstwo i sam przystąpił do NWO. Nash zaczął coraz częściej walczyć w parze z Hulkiem Hoganem, jednak to właśnie on z niezrozumiałych powodów wkroczył na ring i spowodował dyskwalifikację Nasha w meczu o tytuł mistrza świata ze Stingiem 6 kwietnia, w momencie, gdy Kevin miał zwycięstwo w kieszeni. Big Sexy nie mógł uwierzyć, że Hogan zmarnował tak wielką szansę. Podczas Spring Stampede doszło do zwiększenia konfliktu – mimo zwycięstwa Hogana i Nasha w meczu przeciw Piperowi i Giantowi w trakcie meczu Hogan niby przypadkiem uderzył Nasha kijem baseballowym. Kiedy natomiast po zakończeniu walki Nash odmówił podniesienia ręki Hogana na koniec, Hogan ponownie użył na Nashu baseballa, tym razem mocniej i umyślnie. Później tej nocy, Nash wykonał na Stingu PowerBomb dzięki czemu tytuł mistrza przygarnął Macho Man Randy Savage. Noc później, Nash ponownie próbował interweniować, by pomóc Savage'owi, ale przeszkodził mu w tym Bret Hart pomagając Hoganowi w zdobyciu tytułu. NWO było wyraźnie skłócone, jasnym więc stało się, że ktoś musi odejść. Zamiast tego dokonano podziału na 2 frakcje - Hogan kierował starym nWo Hollywood, a Nash został szefem czerwono-czarnej frakcji nWo - Wolfpack. W międzyczasie został on zdradzony przez Halla, który wybrał federację Hogana. Nash miał jednak wkrótce bardzo dużo szczęścia - Sting po zwycięstwie nad Giantem o prawo dysponowania tytułem Tag Teamowym wybrał Nasha, jako swego partnera. Tymczasem do Wolfpac przyłączyli się nowi członkowie - Konnan, Lex Luger i właśnie Stinger. Cała drużyna PAC walczyła w tym czasie równo przeciw Hollywood Hoganowi i gościom z "Białego". Nash postanowił w międzyczasie wzmocnić swą ekipę - zaproponował wstąpienie do "Wilczej drużyny" Dallas Page'owi i Goldbergowi, którzy jednak tę propozycję odrzucili (Page swój ruch negatywnej decyzji odczuł kilka razy przez parę JackKnifów Nasha). Pojawiła się też kwestia Scotta Halla, niedawnego przyjaciela Big Sexy, a obecnie po zdradzie śmiertelnego wroga. Teraz sytuacja zmieniła się diametralnie - Hall miał problemy z alkoholem i Nash postanowił (różnymi metodami) mu pomóc. Jednak spotkała go za to mało ciekawa zapłata - został wyrzucony przez Gianta przez ścianę. Jednak Hall następnie wydał się zrozumieć swój błąd, został wyrzucony z NWO i chciał przyjaźni z Nashem, jednak ten nie ufał mu tak jak kiedyś. Tymczasem przyszedł czas na 60-osobową World War3, której zwycięzca miał otrzymać szansę na pojedynek z Goldbergiem. Był to prawdziwy popis Nasha. Jako pierwszy wyczyścił absolutnie swój ring z 19 rywali, których wyrzucał w ciągu paru minut jak małe robaczki. W końcówce znowu wykazał się sprytem i dużymi umiejętnościami pokonując na koniec Lexa Lugera i właśnie Halla. Przyszedł więc czas na Starrcade'98. 27 grudnia 1998 Nash jako pierwszy pokonał Goldberga i zdobył upragniony tytuł mistrza świata WCW. Oczywiście nie osiągnął tego w całkiem czysty sposób. W trakcie walki na ring wbiegali Disco Inferno i Bam Bam Bigelow chcący zaatakować Bill Goldberga, jednak ten nie dał się. Uległ dopiero Scottowi Hallowi, który przebrany za ochroniarza zaatakował go swym stunnerem (broń wydzielająca prąd, używana do popędzania trzody). Nashowi nie zostało nic innego jak wykonać swą koronną akcję i zakończyć serię 174 zwycięstw z rzędu tego zapaśnika. 4 stycznia 1999 Nash miał toczyć tego dnia walkę z Goldbergiem o tytuł, jednakże, że jego rywal został oskarżony przez Miss Elizabeth (była żona Macho Mana) o molestowanie, Nash zażądał walki z Hoganem, któremu kończył się kontrakt w WCW. Ten przyjął wyzwanie i walka rozpoczęła się... kończąc równie szybko. Na skutek bardzo silnego uderzenia Hogana w Nasha palcem ten padł i dał się wyliczyć Hoganowi. Potem obydwaj, i następnie cała reszta PAC wyszła świętować ponowne połączenie nWo. Wtedy na scenę wyskoczył Goldberg, którego uwolniono od wyssanych z palca zarzutów i zaczął rozbijać przyjęcie. Jednakże zaatakowany z tyłu przez Lugera nie miał już większych szans – został cały zesprejowany i potraktowany taserem przez Halla. Był to powrót do radosnych początków nWo w 1996 r. kiedy to często zdarzały się przypadki sprejowania wrogów nWo. Od tej pory odrodzony Wolfpac z Nashem i Hoganem na czele zaczyął rozdawać karty w WCW, ale prezydent tej federacji Ric Flair nie dał się im. Mimo tego w ostatnim czasie powiększyli znacznie listę zesprejowanych i pobitych o wiele nazwisk m.in. K-Dog, Rey Mysterio, Giant, Enos, David Flair i paru innych. Dzień 28 lutego był dla Nasha szczególny, tego dnia odrodzili się legendarni Outsiders walczący o swój czwarty tytuł Tag Team Champions.

WWF Intercontinental Champion Razor Ramon 13/4/94 Rochester, NY
WWF Tag Team Champion Headshrinkers 28/8/94 Indianapolis, IN
WWF World Heavyweight Champion Bob Backlund 26/11/94 Nowy Jork, NY
WWF Tag Team Owen Hart i Yokozuna 24/9/95 Saginaw, MI
WCW Tag Team Harlem Heat 27/10/96 Las Vegas, NV
WCW Tag Team Steiner Brothers 12/1/98 Jacksonville, FL
WCW Tag Team Steiner Brothers 22/2/98 San Francisco, CA
WCW World Heavyweight pokonał Bill Goldberg 27/12/98 Washington, D.C.