WWE

W 1915 roku Roderick James "Jess" McMahon (dziadek obecnego promotora WWE Vince'a McMahon'a) współorganizował pojedynek bokserski miedzy Jess'em Willard'em i Jackiem Johnsonem. Walka ta odbyła się 5tego Kwietnia 1915 roku i zakończyła się dla Johnsona stratą tytułu. Dekadę później w 1925, McMahon dołączył do Tex'a Rickarda w promowaniu pojedynków bokserskich w Madison Square Garden. Rozpoczęli od pojedynku o pas lightheavyweight między Jackiem Delaney'em a Paulem Berlenbach'em (11sty Grudnia 1925). Jess McMahon's enterprise skupiało się w tym czasie na pojedynkach bokserskich i koncertach na żywo.
Stan taki trwał do roku 1935 w którym powstało "Jim Crockett Promotions", a rodzina McMahonów postanowiła przenieść się do wrestlingowego biznesu. Syn Jamesa McMahona czyli Vincent Jess McMahon zaczął odgrywać coraz większą rolę w prowadzeniu interesu, szczególnie po stronie wrestlingu. Jednak rodzina McMahonów nie mogła promować pojedynków wrestlingowych w Madison Square Garden z powodu niechęci Rickarda do tego sportu.
Polityka braku wrestlingu w Madison Square skończyła się w 1948, kiedy to Joseph Raymond Mondt (znany jako Toots Mondt) wsparty przez milionera Bernarr'a McFaddena zdołał przeprowadzić gale wrestlingu w tej słynnej hali. Ułatwił to po części starszy z McMahonów. Rat Fabiani, który pomógł Mondtowi w przejęciu kontroli nad terytorium Nowego Yorku po śmierci Jacka Curleya, miał duży wpływ na przymierze młodego McMahona własnie z Toots Mondtem.
W Styczniu 1953 roku, Vince J. McMahon i promotor wrestlingu Toots Mondt przejęli kontrolę nad północno-wschodnimi stanami jeśli chodzi o sferę wrestlingu. Uczynili to jako część National Wrestling Alliance (NWA). NWA miało swojego undusputed champa który przechodził od federacji do federacji w stowarzyszeniu i mógł przez to bronić swego tytułu w całym USA.
Federacja McMahona nazywała się Capitol Wrestling Corporation. CWC swoje gale rozgrywało w hali Turner's Arena mającej 2tyś siedzisk. CWC mogło liczyć na opanowanie terenów New England, New York, New Jersey i Pennsylvanii co stało się faktem po podpisaniu kontraktu z telewizją WTTG Channel 5 w 1956, która zaczęła puszczać gale CWC na żywo. CWC zdominowało wrestling na północnym-wschodzie stanów w środku 20stego wieku gdy zostało podzielone na regionalne przedsięwzięcia.
W 1963 roku Buddy Rogers był mistrzem NWA, a bokowaniem jego zajmował się Mondt. Reszta zjednoczenia NWA była zdenerwowana sytuacją że Mondt rzadko wypuszczał Rogersa by walczył poza CWC. Nastąpiła więc decyzja że Mondt i CWC opuszczą NWA i uformują nową federacje o nazwie World Wide Wrestling Federation. CWC i Mondt chcieliby Rogers zatrzymał NWA Title jednak Rogers nie chciał stracić depozytu za pas ($25.000). Buddy stracił pas NWA w walce z Lou Theszem w 24tego Stycznia 1963 roku.
W kwietniu Rogers dostał nowy pas WWWF po fikcyjnym turnieju w Rio de Janeiro, jednak stracił go miesiąc później na rzecz Bruno Sammartino (17sty Maja 1963). Na krótko przed tym pojedynkiem Rogers miał atak serca.
WWWF wstąpiło znów w szeregi NWA w 1971 i ich World Title zmienił status na Regional Title.
Mondt (urodził się w 1886) zmarł w 1976
WWWF przekształciło się w World Wrestling Federation (WWF) w połowie 1979. Zmiana była tylko kosmetyczna (nazwa) ponieważ właściciel i cały personel został ten sam.
W 1983 roku, Vincent K. McMahon i jego firma Titan Sports Inc. przejmuje kontrolę nad WWF od jego ojca Vincenta J. McMahona. Starszy z McMahonów miał już ustabilizowaną pozycje na północnym-wschodzie jako jednego z obrotniejszych członków NWA który widział w wrestlingu więcej szeroko pojętej rozrywki niż sportu. Mimo rad swego ojca młody Vincent K. zaczął proces ekspansji który miał fundamentalnie zmienić wrestling oraz jego życie.
Opuszczenie NWA po raz drugi nie było samo w sobie wielkim krokiem dla WWF, ale próba zniesienia i zniszczenia podziału terytorialnego w biznesie wrestlingowym. Inne federacje były wściekłe na McMahona który zaczął proponować widowiska WWF stacją telewizyjnym w całej ameryce, a także rozpoczął sprzedaż kaset z galami WWF poza swoim terytorium. Tym samym złamał niepisane prawo na którym opierał się cały biznes wrestlingowy. Sprawę pogorszyło to że McMahon użył dochodów, generowanych przez ogłoszenia, kontrakty telewizyjne i sprzedaż kaset, by podkradać zawodników z rywalizujących z nim federacji. Promotorzy wrestlingu z całego kraju byli teraz konkurencją dla McMahona i WWF.
Vincent Senior ostrzegał wiele razy syna : "Vinny, what are you doing?! You'll wind up at the bottom of a river!" (w dosłownym tłumaczeniu : "Vinny co ty robisz?! Opadniesz na samo dno rzeki!"). Mimo takich ostrzeżeń McMahon miał jedno w głowie, chciał doprowadzić WWF do statusu ogólnokrajowej federacji. Jednak taka zmiana wymagała ogromnych nakładów finansowych które doprowadziły WWF na skraj bankructwa.
Przyszłość eksperymentu McMahon'a, a także WWF, NWA oraz całego biznesu stała pod znakiem zapytania i zależała od sukcesu lub porażki gali "WrestleMania 1". WrestleMania była PPV które McMahon promował jako "Super Bowl" w wrestlingowym świadku. Finansowy sukces gali spowodowałby wypadnięcie z biznesu wielu terytorialnych federacji NWA oraz zjednoczenie fanów amerykańskiego wrestlingu w oglądaniu WWF. Porażka zaś spowodowałaby bankructwo Vincenta Juniora i kolejny złoty wiek wrestlngu mógłby nie nadejść.
Pod przewodnictwem Erica Bischoffa, WCW zaczęło podbierać zawodników z Extreme Championship Wrestling oraz WWF. Odpowiedzią McMahona było stworzenie i promowanie następnej generacji wrestlerów takich jak : Bret Hart, Shawn Michaels, Razor Ramon (Scott Hall) oraz Diesel (Kevin Nash). Miało to doprowadzić do poprawianie ratingów, jednak i większość tych wrestlerów WCW także podkradło.
W czasie gdy Vince zacieśnił kontrakty z zawodnikami by WCW miało trudniejszą drogę do odkupywania talentów z WWF to federacja McMahona traciła pieniądze w bardzo szybkim tempie. Flagowy produkt WWF czyli "RAW is WAR" został zmuszony do konkurowania o ratingi tym samym czasie co WCW "Monday Nitro", a feud WCW vs. nWo zupełnie odwrócił uwagę widzów od przestarzałej i dziecięcej ery gimmicków "rock and wrestling".
Feud WWF/WCW osiągnął zupełnie nowy poziom w roku 1997, kiedy to McMahon spowodował odejście WWF Champa czyli Bret'a Harta. Rok wcześniej Bret dostał lukratywną ofertę by przeskoczyć do WCW. McMahon skontrował to ofertą która dawała mniej pieniędzy Hartowi jednak była długoterminowa, więc Bret pozostał w federacji. Vince bardzo szybko zaczął żałować decyzji z powodu finansowych problemów oraz zagroził wymówieniem kontraktu radząc Bretowi by zrobił co w jego mocy i podpisał kontrakt z WCW. Jednak gdy umowa była już blisko nagle McMahon zaczął twierdzić że jest wstanie zapłacić zakontraktowane pieniądze by Bret został. Hart więc dał szansę Vinceowi by mogł skusić go ciekawym storylinem i zapytał się o plany wobec Hitmana, jednak pomysły McMahona dały Bretowi odpowiedź że właściciel WWF nie ma długoterminowych planów co do niego. Ostatecznie Bret Hart podpisał kontrakt z WCW.
WWF było bardzo zaniepokojone rozwojem wydarzeń i to nie z powodu popularności Harta. Wcześniej w czasie feudu WWF vs WCW, WWF Women Champion przskoczyła do WCW w czasie posiadania pasa WWF i wyrzuciła go no kosza na śmieci na Monday Nitro. Najgorszym koszmarem byłoby gdyby Bret Hart pojawił się na Monday Nitro w czasie posiadania pasa WWF. Bret jednak obiecał że nigdy nie dojdzie do takiego zdarzenia, ale to nie wszystko nawet zgodził się że ogłoszenie odejścia Harta zostanie opóźnione dopóki pas WWF nie zmieni swojego właściciela. McMahon jednak był zbyt przestraszony że sprawa wcześniej wyjdzie na jaw wcześniej i musiał znaleźć sposób na zabranie pasa Hartowi przed ogłoszeniem jego przejścia do WCW na Monday Nitro.
Hart miał klauzulę w swym kontrakcie z WWF która dawała mu poważną kontrolę nad bookowaniem swej osoby przez ostatnie 30dni kontraktu który kończył się na PPV "Survivor Series7 w Montrealu. Powiadomił on więc władze WWF że chętnie pozbędzie się pasa, ale nie na rzecz Shawna Michaelsa z którym miał napięte stosunki i wiedział że ten nigdy nie odpłaci mu się za tą przysługę. Tutaj można wspomnieć sytuacje gdy Michaels dowiedział się że ma przegrać z Bretem na WM13 i zrzekł się pasa na RAW w ten sposób uniemożliwiając zajobowanie Hartowi na WM. Bret więc zaoferował stratę pasa na rzecz dowolnego wrestlera oprócz Michaelsa, a nawet był skłonny zrzec WWF Champa. Jednak McMahon nalegał na scenariusz w którym pas przejdzie w posiadania Shawna na PPV w Motrealu. To ustawiło podłoże do punktu zwrotnego w feudzie między WWF i WCW.
Punkt zwrotny dla WWF przyszedł w czasie Survivor Series. Nowy writer Vince Russo dostarczył Bretowi Hartowi scenariusz w którym było określone że ma zostać kilka sekund w Sharpshootererze założonym przez Michaelsa i po chwili odzyskać kontrolę co doprowadzi do wygranej w pojedynku i zatrzymanie pasa.
Shawn dostał jednak z zupełnie inny scenariusz w którym było napisane że Bret podda się po Sharpshooterze. WWF oczywiście zdecydowało się na przeprowadzenie scenariusza wręczonego Michaelsowi bez mówienia tego Hartowi. Bret na tej gali nigdy tak naprawdę się nie poddał gdyż odrazu po założeniu Sharpshootera przez Michaelsa, McMahon podbiegł do ringu i krzyknął do ringowego "ring the fucking bell!!". Michaels bardzo szybko opuścił ring z pasem, bez tradycyjnego świętowania po pojedynku. Hart odszedł z WWF bardzo zdegustowany całą sytuacją (szczególnie że SS odbywało się w Kanadzie) i poszedł nawet tak daleko że uderzył McMahona na zapleczu po zakończonym PPV.
Ten fakt w historii wrestlingu znany jest jako "Montreal Screwjob" lub też "Survivor Series 97 Screwjob" i był już szeroko opisywany przez prawie każdego felietonistę zajmującego się wrestlingiem.
Strata main eventera jakim był Bret Hart na rzecz WCW była ryzykownym posunięciem. Jednak McMahon i Russo postanowili stworzyć nowe gwiazdy wrestlingu inspirowani ostrzejszymi gimmickami z Extreme Championship Wrestling (ECW). Ci wrestlerzy to między innymi : The Rock, Stone Cold Steve Austin, Mick Foley, oraz stajnia D-Generation X. Te postacie miały przerwać dominację WCW. Sam Vince McMahon ustawił się w telewizji jak zły promotor co było podstawą do jego feudu z Austinem.
Era Attitude rozpoczęła się na WrestleManii XIV, kiedy bokser Mike Tyson pojawił się jako specjalny sędzia pojedynku o pas WWF między Michaelsem a Stone Cold Steve Austinem. Fani którzy wykupili to Pay Per View byli zaskoczeni tym co zobaczyli, to nie był dziecięcy "Rock and Wrestling" czy też "Next Generation era". Wielu tych którzy nie kupili WM, włączając w to fanów konkurencyjnego WCW, przełączyło się ba "Raw Is War" następnego dnia i przez wiele następnych tygodni. Tag-Team The Afe Outlaws wszedł w skład D-Generation X razem z wrestlerem Syxx/X-Pac który przeszedł z WCW. To był także początek epickiego feudu między "złym promotorem" Vincem McMahonem a Steve Austinem. Pierwszy raz od 18stu miesięcy ostrzejsze WWF mogło przebić WCW Monday Nitro w ratingach.
Przez nadchodzący rok WWF znów stała się ulubionym fedem fanów, a The Rock stał się jednym z najbardziej popularnych wrestlerów w historii. WCW która swym ostrym feudem "WCW vs nWo" doprowadziła WWF prawie do ruiny finansowej, teraz miała narastające trudności w konkurowaniu z swym rywalem.
Ta zmiana w WWF nie obyła się bez krytyki i wiele grup czuło się wręcz znieważonych przez nowy pełen przemocy wizerunek. Razem z grupami feministek które uważały że przyciąganie widzów przez atrakcyjne i pełne sexu kobiety tez niemoralne formowano kampanie przeciwko WWF. Jednak ten nowy kontrowersyjny styl WWF był bardziej pociągający dla natywnych widzów federacji.
W połowie roku 1999 wydarzyła się tragedia która wstrząsnęła fanami WWF. Dokładnie 23 Maja 1999 roku w Kansas City, Missouri, Owen Hart w gimmicku "Blue Blazer" zginął podczas gali PPV WWF Over the Edge. Blue Blazer miał wykonać wejście "Superbohatera" z sufitu hali "Kemper Arena" przed pojedynkiem z Ojcem Chrzestnym. Lina, na której miał być opuszczony, zerwała się, lub odczepiła. Spowodowało to, iż 34-letni wrestler upadł z wysokości 22 metrów na ring na oczach 18 tysięcy fanów. Ponieważ światło było wówczas zgaszone, wiele osób myślało, że była to kukła, jednak wkrótce okazało się być inaczej. Owen upadając uderzył głową o narożnik, po czym z wielką siłą odchyliła się ona do tyłu. Publiczność niemo obserwowała, jak Owen był reanimowany i wynoszony z hali przez lekarzy (tym którzy oglądali galę w systemie PPV w domu oszczędzono tego widoku gdyż reżyser przerwał nadawanie i puszczono wcześniej nagrany wywiad). Wrestler w krytycznym stanie został przetransportowany do Truman Medical Center, gdzie po niecałej godzinie od wypadku zmarł. Jim Ross poinformował fanów oglądających PPV o tragicznym zejściu Owena, jednak publiczność na hali nie została o tym zawiadomiona. Następnie dokończono show co jest do dziś uznawane jako bardzo kontrowersyjne posunięcie. Następnej nocy WWF poświęciło całe RAW pamięci Owen'a na którym wielu wrestlerów i pracowników podzieliło się swoimi wspomnieniami o zmarłym.
We wrześniu 1999, WWF rozpoczęło nadawanie drugiej cotygodniowej gali o nazwie "Smackdown!" w ramach nowej sieci UPN. Oprócz Star Trek: Voyager and Enterprise, program ten okazał się jednym z najbardziej udanych w historii UPN.
Z boku sukcesu ery Attitude, 19stego Pazdziernika 1999 macierzysta spółka WWF czyli Titan Sports wkroczyła na otwarty rynek i by zwiększyć jej rozpoznawalnoś zmieniono nazwę spółki na World Wrestling Federation Entertainment (oczywiście federacja wrestlingowa nadal nosiła nazwę WWF i dzięki temu łatwo kojarzyła się z WWFE). W czasie gdy WWF było wielkim sukcesem, WWFE urozmaicało swoje działania wchodząc w inne sfery biznesu wliczając w to Night Club na Times Square i wydawanie książek.
W 2000 roku WWF ogłosiło stworzenie nowej ligi profesionalnego footballu amerykańskiego o nazwie XFL, ale interes ten okazał się niewypałem i liga wytrzymała tylko rok.
W marcu 2001 roku WWF Entertainment, Inc. kupiło swojego długiego rywala czyli WCW od AOL Time Warner.
Od pamiętnych lat 97/98 wszyscy fani wrestlingu marzyli o feidzie pomiędzy tymi dwoma federacjami. Oryginalne plany bookerskie zakładały więc że WCW przejmie RAW i zamieni je w WCW Monday Nitro. Jednak wszystkie wielkie gwiazdy WCW takie jak Hulk Hogan, Lex Luger, Kevin Nash, Goldberg oraz Sting były związane kontraktem z Time Warner a nie z samym WCW więc Vince McMahon na ten czas nie zdecydował się na wykupienie ich kontraktów. Ten fakt z połączeniu z przekonaniem Vince'a że generalnie wrestlerzy WWF nie powinni przegrywać z wrestlerami WCW doprowadziło do zaniechania planów inwazji WCW.
Cień tego pomysłu wrócił gdy McMahon w storylineach wykupił zlikwidowanego rywala ECW i stworzył frakcje znaną jako "Alliance".
Z powodu procesu o prawa do nazwy WWF z World Wildlife Fund, federacja zmieniła nazwę na WWE (World Wrestling Entertainment). Także macierzysta spółka WWFE postanowiła przyjąć tą nazwę. Zmiana nastąpiła wiosną 2002 roku po przegranym procesie. Co ciekawe dla przykładu domena wwf.com której World Wildlife Fund nigdy nie miała zamiaru używać przeszła w prywatne ręce i jej właściciel teraz czerpie zyski z reklam na tej nadal wysoko odwiedzanej stronie. Zmiana logo nastąpiła z mottem "Get The F Out" dla upublicznienia nazwy WWE.
Bez konkurencji ze strony WCW, WWE zdecydowało się na rozdzielenie federacji na dwie oddzielne podfederacje lub marki - RAW i Smackdown!. Po tym rozdzieleniu każda z marek posiada osobny roster, pasy ekskluzywne tylko dla danej podfederacji (dla przykładu: WWE Championship Title dla Smackdown! oraz World Heavyweight Championship Title dla RAW) oraz jest prowadzone przez innego Generalnego Managera. Jednak ten podział jest tylko w sferze scenariuszowej i czasem zdarza się sytuacja że wrestlerzy przeskakują z RAW na Smackdown! i odwrotnie.

WWE Online

WWE prezentuje się w sieci od 1996 i było nominowane do nagród "Streaming Media Award" w roku 1999.

Telewizyjne programy WWE

Marka RAW

RAW - Flagowa gala WWE, nadawana w poniedziałki wieczorem na USA Network.
Heat - Gala nagrywana przed RAW, zawiera walki zawodników o mniejszym statusie w WWE. Można ją oglądać za pomocą strony [link widoczny dla zalogowanych]
A.M. RAW - Nadawany rano w Sobotę program z powtórkami z RAW i informacjami o WWE. Nadawany na USA Network.
Bottom Line - Program w którym lecą powtórki z programów marki RAW z całego tygodnia. Aktualnie nadawany tylko w lokalnych stacjach TV.

Marka SmackDown!

Smackdown! - Druga podstawowa gala WWE nadawana w piątkowy wieczór w ramach stacji The CW.
Afterburn - Program w którym lecą powtórki z programów marki Smackdown! z całego tygodnia. Aktualnie nadawany tylko w lokalnych stacjach TV.

Inne

ECW - Gala reaktywowanej federacji ECW pod skrzydłami WWE, nadawana na kanale Sci Fi Channel.
The WWE Experience - Program kierowany to młodszej widowni który zawiera powtórki programów WWE z minionego tygodnia, nadawany na kanale The Score.
Tough Enough - Reality show WWE w którym grupa kobiet i mężczyzn walczy oto by zostać wrestlerem WWE. Program był nadawany przez 3 sezony na MTV, powrócił też jako stały segment na Smackdown!.
WWE Confidential - Był to program zawierający wywiady i ekskluzywne historie o wrestlerach WWE.

Pay Per View

WWE jest aktualnie jednym z liderów w tej dziedzinie sprzedaży produktów dla kablówek i telewizji satelitarnej.

14 PPV na rynek USA.
4 PPV na Europejski rynek.
2 PPV na Azjatycki rynek.

Wszystkie PPV mogą zostać obejrzane i wykupione także na [link widoczny dla zalogowanych]

WWE Films czyli "Wrestling i Filmy"

Od roku 2003 WWE posiada własną produkcje filmową. Gwiazdy WWE były znane z filmowego ekranu jeszcze przed tym gdy spółka postanowiła wejść w ten biznes, przykładem może być tutaj The Rock. Zamiast skupić się na filmach o wrestlingu, WWE planuje produkować własne filmy nie związane z tym tematem. WWE Films posiada siedzibę w Hollywood (CA) i jedną z pierwszych ich produkcji jest/będzie "The Marine" w którym wystąpi John Cena. WWE Films wyprodukuje także "Eye Scream Man" z wrestlerem WWE Kane'em.